Εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA ) επανεκτίμησαν την διατροφική έκθεση στα υπερχλωρικά (perchlorate), κυρίως στα φρούτα και τα λαχανικά λαμβάνοντας υπόψη πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία. Τα υπερχλωρικά υπάρχουν σε πολύ μικρές ποσότητες στο περιβάλλον φυσικά, κυρίως όμως δημιουργούνται ως συνέπεια της ανθρώπινης δραστηριότητας και αποτέλεσμα της ευρύτατης χρήσης υπερχλωρικών αλάτων ως καυσίμων πυραύλων και ρύπανσης από απόβλητα βιομηχανιών.
Η ρύπανση των υδάτων με υπερχλωρικά ιόντα είναι η καθημερινή λήψη εξαιρετικά μικρών ποσοτήτων τους με τη διατροφή και το πόσιμο νερό.
Θεσπίστηκε ως ανεκτό όριο ημερήσιας πρόσληψης (TDI) τα 0,3 μικρογραμμαρίων ανά κιλό σωματικού βάρους ανά ημέρα, με βάση την αναστολή της πρόσληψης ιωδίου θυρεοειδούς σε υγιείς ενήλικες. Το TDI είναι μια εκτίμηση της ποσότητας μιας ουσίας που οι άνθρωποι μπορούν να καταναλώνουν σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής τους, χωρίς αξιόλογο κίνδυνο για την υγεία.
Η EFSA εκτίμησε την χρόνια και την «βραχυπρόθεσμα» έκθεση στα υπερχλωρικά άλατα. Μεμονωμένη έκθεση στα υπερχλωρικά άλατα με βάση τα επίπεδα που βρέθηκαν στα τρόφιμα και στο νερό, είναι απίθανο να προκαλέσουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Όμως χρόνια έκθεση στα υπερχλωρικά άλατα, είναι ανησυχητική και κυρίως στους νέους με ανεπάρκεια ιωδίου.
Τα υπερχλωρικά ιόντα ανταγωνίζονται τα ιωδιούχα ιόντα με συνέπεια να μειώνουν την πρόσληψη ιωδίου από τον θυρεοειδή αδένα. Το γεγονός αυτό επιδρά στον μεταβολισμό και στην παραγωγή θυρεοειδών ορμονών (thyroid hormones) και επομένως τα υπερχλωρικά ιόντα παρουσιάζουν αντιθυρεοειδική δράση.